Nanotechnologia to dziedzina technologii zajmująca się badaniami nad obiektami z zakresu nanometrów, czyli porównywalnymi z rozmiarami atomów, cząstek, ewentualnie pojedynczych molekuł oraz związków chemicznych. Z ogólnego punktu widzenia, tego typu urządzenia techniczne mają pełnić funkcję nano-robotów, wykonujących określone funkcje wewnątrz np. organizmów żywych, lub stanowić mają same w sobie pewne rozwiązania materiałowe, które maja sumować się na właściwości danego materiału, bądĹş innego złożonego z nich elementu funkcjonalnego w technologii. Poprzez swoje małe rozmiary mogą one np. wykonywać określone funkcje naprawcze w organizmie człowieka, dostając się wszędzie tam gdzie nie możliwa jest interwencja chirurgiczna. I tak np. mogą usuwać metodami mechanicznymi blaszkę miażdżycową wewnątrz tętnic, celem ich udrożnienia, co mogłoby spowodować przywrócenie drożności naczyń włosowatych w sercu chorego na miażdżycę do tego stopnia, że mógłby on powrócić do zdrowia. Szczególnie interesującym zastosowaniem dla nano-robotów zdaje się być pomoc w onkologii, gdzie mogłyby one przyczynić się do śledzenia komórek nowotworowych i zabijać je tak by nie dochodziło do przerzutów do innych organów. Innym zastosowaniem dla tego typu robotów mogłoby być np. przyspieszanie lub spowalnianie procesów biologicznych w organizmie typu przyśpieszanie gojenia się ran. Zadaniem równie ważnym byłaby także całkowita regeneracja starzejącego się organizmu poprzez działania naprawcze na kodzie genetycznym oraz innych działań w samej komórce, typu operacji na rybosomach, zaś w centralnym układzie nerwowym na samym zapisie pamięci i wzmocnieniu procesów uczenia się i odpowiedzialnych za inteligencję. Ciekawym i obecnie często analizowanym problemem w tego typu technologiach, jest próba prowadzona w wielu placówkach naukowych polegająca na samopowielaniu się tego typu robotów. Namnażające się samodzielnie nano-roboty odpowiednio zaprogramowane mogłyby doprowadzić do przełomu w elektronice, gdzie byłyby one w stanie budować na bieżąco swoją strukturę, zwiększając swoje możliwości uczenia się, a jednocześnie w sposób elastyczny dopasowywać się do potrzeb środowiska. Obecne układy scalone bazują na z góry ustalonych rozmiarach i po wyprodukowaniu mają one już pewne parametry nie dające się przekroczyć w sposób nieprogramistyczny, a ich możliwości programowania też uzależnione są od z góry zaplanowanych parametrów. Gdyby udało się opanować produkcję elementów elektronicznych składających się z nano-robotów, które samodzielnie dokonują aktualizacji swoich możliwości technicznych, poprzez płynne budowanie swojej struktury, wtedy raz zaimplementowany układ zapewniłby wymagane wartości użytkowe na dowolny czas.