Przyśpieszanie ferromagnetycznej kuli za pośrednictwem pola magnetycznego i zmiennego promienia stojana. Starter magnetyczny ze wspomaganiem ruchomymi okładkami stojana. Gdyby udało się wprowadzic kulę w drgania o ekstremalnie dużych częstotliwościach rzędu setek, tysięcy Ghz może udałoby się spowodować że kula stanie się cięższa na skutek relatywistycznego nabierania masy. Jednak przy tym rozwiązaniu byłoby to ekstremalnie trudne, jednak tak naprawdę nie ma sprawdzonych rozwiązań na tym polu poza LHC (dotyczy to małych cząstek elementarnych jak protony) i praktycznie każda technologia będzie pod tym względem pionierska.

Interesujące urządzenie a w zasadzie tylko ideogram urządzenia którego zasada polega na odpychaniu magnetycznym między wirnikiem z magnesami (tutaj 4 szt.) a stojanem pierścieniowym u spodu urządzenia. Gdy magnesy wirnika zbliżają się do przeskoku napotykają na koło przeskokowe które je unosi i umożliwia przejście do następnego cyklu. Urządzenie działa na zasadzie odpychania magnesów - wirnik będzie odpychany w kierunku większego oddalenia magnesów stojana od magnesów wirnika w płaszczyźnie poziomej i pionowej, jest ono tak zaprojektowane by odległości nie były stałe a zwiększały się w jednym kierunku tj. w kierunku obrotu wirnika. Urządzenie może też być dwustronne ze sprężynami dociskowymi, działającymi na rozciąganie (podwójny wirnik od dołu i z góry). Magnesy są odpowiednio odsunięte co 3.125 mm kolejno w czterech rzędach niezależnych. Urządzenie nie było testowane więc może nie działać zgodnie z intencją albo działać połowicznie..

Wpadłem na pomysł urządzenia w całości opartego na siłach magnetycznych i bezwładnościowych, odpychaniu magnetycznym, rotor jest odpychany w kierunku oddalania się magnesów od siebie wzajemnie (w kierunku słabszego oddziaływania magnetycznego). Urządzenie generuje moment obrotowy, który może być przekazany na prądnicę i uzyskujemy w ten sposób darmową energię elektryczną. Zastosowałem magnesy sztabkowe, ustawione rzędem od najwyższych do coraz niższych. Głównym problemem byłoby pokonanie skoków, gdzie magnesy najwyższe stykają się z najniższymi, na załączonych obrazkach zastosowałem elementy zwiększające dystans, jednak na nich następowałaby strata na tarciu, co spowolniałoby urządzenie. Ostatnio wpadłem na pomysł, żeby zastosować płytki ze stali, które ograniczają rozchodzenie się pola magnetycznego, umieszczone na pionowych szczytach połączeń z każdej strony tarczy z magnesami. W tym urządzeniu ilość skoków równa się cztery. Urządzenie zamienia energię odpychania magnetycznego na obrót cykliczny. Rotor umieszczony jest na łożyskach wałkowych, stojan położony jest bardziej w środku. Dodatkowo zastosowałem sprężyny, które zwiększają docisk do elementów stojana okładek magnetycznych rotora. Należy zastosować najsilniejsze magnesy stałe a mianowicie magnesy neodymowe. Urządzenie oparte jest o dążenie magnesów do zajęcia najniższej energetycznie pozycji względem siebie. Gdy magnes oddziałuje z drugim magnesem na odpychanie stara się on wyboczyć magnetycznie w jedna lub druga stronę, jednak, gdy za nim stoi inny tak samo spolaryzowany magnes będzie on poruszał się do pozycji jak najdalszej od układu tych magnesów w kierunku, gdzie nie ma pola magnetycznego albo jest ono słabsze. Na tej zasadzie polega to urządzenie. Dodatkowo w celu zwiększenia płynności działania zastosowałem ciężkie koło zamachowe przytwierdzone do rotora od góry. Ramiona rotora mogą być przegubowe, celem umożliwienia docisku przez sprężyny, rozważałem też zastosowanie łożysk posuwisto-obrotowych, na których ułożyskowany byłby rotor. Magnesy rotora powinny być jak największe jak tylko konstrukcja urządzenia na to pozwoli. Urządzenie powinno być skonstruowane w odpowiedniej skali, w zależności od typu i rozmiarów zastosowanej prądnicy.