The Propulsion



W latach 30 - tych zeszłego stulecia Harry W. Bull zaprezentował rodzaj napędu bezwładnościowego impulsowego wykorzystującego ruchome ciężary i elektromagnesy oraz potwierdził eksperymentalnie słuszność swoich przypuszczeń w roku 1935. Jako wynalazca już wówczas spotykał się ze sceptycznie usposobioną większością naukową, która to uważała, że tego typu urządzenie nie będzie funkcjonować poprawnie, jednak H. W. Bull był przekonany, że tego typu metodą będzie można w przyszłości napędzać statki kosmiczne, co kwitowane było niejednokrotnie uśmiechem i niechęcią. Nie wiadome mi jest, co stało się z tym wynalazcą później jednak jego metoda nie została zastosowana w jakimkolwiek silniku, do czasów dzisiejszych. Co zadecydowało o takim rozwoju sytuacji - prawdopodobnie niechęć oraz coraz większe zainteresowanie konwencjonalnymi środkami napędu utrudniło badania i rozwój tego typu napędu.




Strona z gazety z stycznia 1935


Zasada działania napędu impulsowego Harrego W. Bull'a


Jednak w czasach gdy urządzenie było zaprezentowane niewiele osób zdawało sobie sprawę z jego możliwości zastosowania. W owych czasach, gdzie nikt prawie jeszcze nie mówił o eksploracji kosmosu, gdzie nie było większego zainteresowania rakietami, temat został prawie całkowicie zapomniany. Jakkolwiek upłynęło już od tamtego czasu wiele lat i można sobie tylko wyobrazić jaki postęp mógłby się dokonać, gdyby na przestrzeni tego czasu pracowano nad ulepszeniem tego typu silników impulsowych, a nie nad napędem rakietowym.



Widok hipotetycznego pojazdu wyposażonego w ten napęd


Sama idea będąca podstawą w tym typie napędu polega na założeniu o nierównomiernym przekazaniu sił pomiędzy stroną ze sprężystym przekazaniem energii kinetycznej, a stroną gdzie następuje impakt z wydzieleniem ciepła z uderzenia masy albo z ośrodkiem pochłaniającym uderzenie. Według prób wczesnych wynikała 3-krotna przewaga siły ze strony sprężystej nad stroną z impaktem. Strona z impaktem musi to być strona z pochłaniaczem inercyjnym. Pochłaniacze inercyjne np. zamieniające energię uderzenia na energię rotacyjną są możliwe do skonstruowania, można też zastosować specjalne tworzywa (elastomery) do tłumienia energii kinetycznej. Także rozstaw dookoła pod odpowiednim kątem silników impulsowych umożliwiać może poprawę parametrów technicznych. Silniki te mogą być uruchamiane nie wszystkie razem tylko po kolei w jednym kierunku, zwiększając stopniowo siły impulsu wynikowego na skutek zwiększenia szybkości i ilości impulsów. Jednak na pewno zanim doszłoby do jakichś konkretnych rozwiązań, całość musiałaby być gruntownie przeanalizowana pod względem faktycznych technicznych możliwości. Jakkolwiek każda nowinka techniczna wymaga nad sobą wiele pracy zanim można by uzyskać konkretne rezultaty, a nad tym tematem nie słyszałem aby ktoś już pracował wcześniej, a wydaje mi się, że tego typu rzeczy mogą mieć przyszłość gdyby nad tym popracować.