System słoneczny jako wstęp do głębokiego kosmosu.



System słoneczny to system złożony z gwiazdy centralnej i planet, jak również z dużej ilości księżyców i planetoid. System słoneczny to system gwiezdny, w którym swoją cywilizację buduje człowiek. System słoneczny jest jednym z niepoliczalnej liczby innych systemów gwiezdnych zarówno w naszej galaktyce jak i w pobliskich drodze mlecznej innym galaktykom. Wszechświat jest bardzo rozległy, mieści on miliardy galaktyk, które dzielą się na grupy lokalne i dalej ogromne włókna złożone z grup lokalnych. Jest to system włókien przypominający gąbkę. System słoneczny powstał miliardy lat temu i jest pozostałością po formowaniu się naszej jedynej gwiazdy centralnej jaką jest Słońce. Słońce to gwiazda ciągu głównego znajdująca się mniej więcej w połowie swojego życia, zlokalizowana wraz ze swoim układem planet nieco na uboczu galaktyki spiralnej - drogi mlecznej, jak zwykło się określać naszą galaktykę. Galaktyka, w której egzystujemy jako rasa ludzi, należy do gromady galaktyk położonych w systemie złożonym z podobnych galaktyk jak np. galaktyka Andromedy i galaktyka w konstelacji Trójkąta, galaktyki te należą do grupy lokalnej galaktyk. Tego typu grup lokalnych jest wiele w pobliskim kosmosie. Kosmos stanowi przestrzeń zapełnioną miliardami różnego typu galaktyk, począwszy od galaktyk spiralnych, Seyferta (galaktyki Seyferta to galaktyki o niezwykle jasnych jądrach, co jest spowodowane występowaniem ogromnych czarnych dziur w ich centralnych rejonach), eliptycznych i nieregularnych jak Duży i Mały obłok Magellana, który jest satelitą naszej galaktyki i znajduje się bliżej drogi mlecznej niż galaktyka Andromedy. Dodatkowo droga mleczna ma kilka niewielkich satelitarnych galaktyk karłowatych - skupisk gwiazd, które orbitują wokół niej. System słoneczny nie jest niezwykłym systemem w kosmosie, jest to zwyczajny system planet jakich są setki tysięcy w samej naszej galaktyce, posiada on zarówno planety skaliste mniejsze jak Merkury, Mars i większe jak Ziemia i Wenus, jak i gazowe olbrzymy jak Jowisz i Saturn. Sam system słoneczny nie został jeszcze w zadowalający sposób poznany i cały czas realizowane są jego badania. Najbardziej badaną planetą w układzie słonecznym jest Mars, na który prawie co 2 lata wysyła się po kilka sond kosmicznych. System słoneczny kryje w sobie wiele tajemnic, jedną z nich jest nie zamknięta kwestia życia organicznego w jego obrębie, np. na skalistych lodowych księżycach Jowisza i Saturna, gdzie wiadomo że istnieją ogromne akweny wodne ukryte pod lodem powierzchniowym oraz przede wszystkim na Marsie. Czym dalej od Ziemi tym trudniej wysyłać statki rozpoznawcze, próbniki i sondy, bo odległości są na tyle duże że komunikacja z tymi pojazdami jest coraz bardziej utrudniona, na skutek tego że fale radiowe mają skończona prędkość rozchodzenia się w próżni (c = 300000 km/s). Wszelkie pojazdy kosmiczne wysłane z Ziemi nie opuściły jak dotychczas strefy oddziaływania grawitacyjnego Słońca. Najdalej od Ziemi zapuściły się sondy z serii Voyager i Pioneer wysłane parę dekad temu. Przez ten czas przesłały one wiele interesujących zdjęć na Ziemię za pomocą swoich anten telekomunikacyjnych. Wyposażone są one w radioizotopowe generatory elektryczności, i nie muszą korzystać z osłabionego w odległych rejonach światła słonecznego, bo czerpią energię z rozpadu atomowego na zasadzie którego działają tego typu generatory. Materiał rozszczepialny jednak także za kilka lat już się wypali, więc przestaną one również działać i będą dryfować w przestrzeni w nieskończoność albo po upływie setek tysięcy lat zostaną przyciągnięte przez gwiazdy w pobliskich systemach planetarnych i spalą się w ich warstwach zewnętrznych. Najbliższym systemem gwiazd jest system podwójny alfa i beta Centauri. Jedna z gwiazd jest nieco jaśniejsza od Słońca (składnik A) a druga nieco chłodniejsza i ciemniejsza (składnik B). W systemie AB Centauri istnieje także trzecia gwiazda Proxima Centauri, która jest bardzo słabą i małą zimną gwiazdą o masie mniejszej niż 1/10 masy Słońca i znajduje się ona nieco bliżej Ziemi w odległości 4,22 roku świetlnego tj .39 924 576 000 000 km (niecałe 40 bilionów kilometrów ) stąd. Natomiast składniki systemu AB Centauri znajdują się około 4,5 roku świetlnego od Ziemi tj. 42 573 600 000 000 (czterdzieści dwa biliony pięćset siedemdziesiąt trzy miliardy sześćset milionów kilometrów) stąd. Układ tych trzech gwiazd jest związany grawitacyjnie, Proxima Centauri prawdopodobnie okrąża układ gwiazd AB Centauri. Jak wskazują obecne badania kosmosu, w pobliżu naszego systemu słonecznego znajduje się wiele gwiazd ciągu głównego posiadających systemy planetarne z planetami typu ziemskiego lub super-ziemi, które teoretycznie mogą posiadać warunki korzystne dla podtrzymania życia organicznego tj. posiadać akweny wodne z wodą w stanie płynnym, odpowiednią temperaturę tj. znajdują się w strefie umiarkowanych temperatur zależnych od temperatury powierzchniowej gwiazdy centralnej oraz wolne są one od agresywnego wpływu samej gwiazdy (flary i rozbłyski) tj. gwiazda centralna jest pomarańczowym karłem lub żółtym karłem, jak Słońce.