Bioinformatics


Od dawna wiadomo, że żywe organizmy rozwijają się oraz funkcjonują z wykorzystaniem zakodowanej informacji w postaci kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA). Pod względem zaś budowy chemicznej jest to zestawienie dwóch nici złożonych z kwasów nukleinowych, połączonych mostkami, wodorowymi lub siarkowymi, przy transkrypcji odczytywaniu zawartej w nim informacji biorą udział specyficzne białka jak transkryptazy DNA. Inny nieco kwas wielkocząsteczkowy RNA jest to pomocniczy element wykorzystywany w komórce do transportu informacji w jej wnętrzu i składa się on nie z podwójnej nici - helisy, a z pojedynczej nici i także oparty jest o kwasy nukleinowe, z małą różnicą polegającą na tym że zamiast tyminy w DNA, w RNA zastępuje ją uracyl. Białka kodowane z wykorzystaniem DNA tworzą tkanki całego organizmu opartego na szkielecie, strukturach chemicznych i związkach węgla (m.a. ~ 12 u). Jednak podchodząc do wszystkich tych zjawisk od strony informatycznej, w przypadku organizmów żywych mamy do czynienia po prostu ze ściśle od strony matematycznej zaprogramowanymi układami funkcjonalnymi, w których przekaz informacji to język oparty nie na zjawiskach elektrycznych w półprzewodnikach, a raczej na języku chemicznym. Co do samej struktury chemicznej, dzięki której się tego typu procesy odbywają, można ją wykorzystać również do przechowywania informacji nie mającej nic wspólnego z dalszą transkrypcją do której dochodzi w obrębie żywej komórki.